कविता- महाराष्ट्र माझा

महाराष्ट्र माझा

महाराष्ट्राचे सगेसोयरे

साद घालती कडे कपारी

धग अजुनी शाबूत इथली

शिवशंभूला आर्त पुकारी

खन् नन् खन् टाळ वाजती

बोल विठूचे मुखी रंगती

वारी अवघ्या महाराष्ट्राची

पंढरीत सारे कसे दंगती

सह्य उभा तो दक्षिणोत्तर

मावळतीला सिंधुसागर

सातपुड्याचा तोरा आणिक

भव्य मुलुख मैदान पठार

दुर्ग इथला अजुनी त्यावर

निशाण भगवे फडके फडफड

सोसले किती मोजू कितवर

वीजाही करती दुरुनी तडतड

सीना भीमा गोदा तापी

कृष्णा कोयना नीरा मांजरी

लाल काळया सुपीक मातीत

पिकते हसरी ज्वारी बाजरी

मराठमोळा मर्दगडी    

घटमुट काटक कष्टकरी

शेला पागोटं डोईवरी 

माई नेसते नऊवारी

चांदरात अन् खळखळ पाणी

वृक्षवेली अन् हिरवळ रानी

कांदाभाकर साधी राहणी

मुखात अवखळ अवीट वाणी

क्रीडा साहित्य समाजकारण

उद्योगधंदे अर्थकारण  

अग्रेसर हा असे पुढे  

या मातीतील प्रत्येकजण

स्वाभिमानी न नमला कधी  

हिमालयापुढे हा सह्यगिरी 

सेनापती कॉम्रेड आचार्य ऐसेम 

पुरून उरले कितीतरी  

ध्यास एकच होता मनी

कैकांनी केले रक्ताचे पाणी

महाराष्ट्र इथे घडला आणि

गातो आम्ही त्याची गाणी

©विजय सावंत

०१/०५/२०२०

महाराष्ट्र दिन