कविता- महाराष्ट्र माझा

 महाराष्ट्र माझा

महाराष्ट्राचे मानकरी

सह्यगिरी कडे कपारी

शाबूत इथली धग अजुनी

शिवशंभूला आर्त पुकारी

दुर्ग इथला अजुनि त्यावर

निशान भगवे फडके फडफड

सोसले किती मोजू कितवर

वीजाही करिती दुरुनी तडतड

सह्य उभा तो दक्षिणोत्तर

मावळतीला सिंधुसागर

सातपुड्याचा तोरा आणिक

भव्य मुलुख मैदान पठार

खन् नन् खन् टाळ वाजती

भेद सारे गळून पडती

वाळवंटी मिसळून जाती

अठरापगड इथल्या जाती

सीना भीमा गोदा तापी

कृष्णा कोयना नीरा मांजरा

वैनगंगा पैनगंगा 

करती इथला सण साजरा

निसर्गाचं दान दारी

खळ्यात हसरी ज्वारी बाजरी

पिकवू किती हिरेमोती

सुजलाम सुफलाम भूमी सारी

मराठमोळा मर्दगडी तो

घटमुट काटक कष्टकरी

शेला पागोटं डोईवरी

रुबाब त्याचा लय लय भारी

वृक्षवेली हिरवळ राणी

चांदरात अन् खळखळ पाणी

कांदाभाकर साधी राहणी

मुखात असे मधाळ वाणी

क्रीडा साहित्य समाजकारण

उद्योगधंदे अर्थकारण

असे अग्रेसर सदा पुढे

ह्या मातीतला प्रत्येकजण 

स्वाभिमानी न नमला कधी

हिमालयाला हा सह्यगिरी

सेनापती कॉम्रेड आचार्य ऐसेम 

पुरून उरले कितीतरी

होता एकच ध्यास मनी

संयुक्त महाराष्ट्र आणि मुंबई

हुतात्म्यांची कामी पुण्याई

निर्मिला महाराष्ट्र सहमुंबई

_विजय सावंत